XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Auziaren bidebieta hontan ez datoz guziak bat.
Batzuek, ba, izateak berariz dakarren errotiko larrimina nabarmenago ipintzen dute, Gizakia bakoitzaren odol izakerak edo eiteak hortara bultzatzen duelako.
Hoiek jatorrizko izua oroiterazten dute beti.
Beste batzuek, ordea, kristautasunari buruz hobatzat hartzen dute Jainkoaren onegina ta errukia.
Ta horixe jartzen dute nabarmenago.
Kristo`k Berak ekarritako jaregintzaz irakasbidea bigunago bihurtu dela deritxoe hoiek, eta ez omen du gizonak jasotako jatorrizko izateak onen betondo goibelik.
Horrenbeste kristautasunak ekarri duela, egiz, uste izan arren, halere, geroago esan dugunez, zenbait filosofo beste honelako irizpideari areago atxikitzen zaizkio: Gizakiaren izatea Jainko ahaltsuaren atzamarretatik zeharo
Kierkegaard:
Izatea zer den soilki aztertuta, Jainkoaganako dugun menpetasunaren asmatzailerik nagusiena ez ezik, zorrotzena ere, bera da.
Sartre`k beste horrenbeste ihardetsiko die hurrengo kristaueri: zera, jainkogabeak drama garratza bere baitan baldin ba`daroa, sinistunak ez daroala gutxiagokorik.
Eta beldurgarrizko hodeietan baizen, ezin da egiz
Kierkegaard`ek berak 1850 g. urtean idatzitako
Eliza bat baino besterik ez du haintzat hartzen: Guda Eliza, alegia.
Ezin daiteke, ba, hemen bestelango Eliza garailerik izan, holako hori
Oraindik hobeto esan, ezta
Eliza, izatekotan,
Beraz, Kierkegaard`en asmotan haintzat ematen den Eliza ez da sointzen, ez da sistematzen, ez da atalbatzen. Osaezina da.